Początki powstania ochrony przeciwpożarowej na ziemi puckiej są trudne do ustalenia, jako że brak jest dokumentów potwierdzających ich istnienie.
Data 27 maja 1889 r uznana została za początek założenia zorganizowanej jednostki w Pucku, wtedy to z inicjatywy landrata puckiego dr Albrechta zwołano ogólne zebranie mieszkańców na którym omówiono powołanie do życia ochotniczej straży pożarnej, swój akces zgłosiło wtedy 37 osób. Ukonstytuował się także zarząd w składzie: dr Albrecht – landrat powiatu puckiego, dr Rother – lekarz powiatowy, Jerzy Frost – adwokat, Scheunneman – właściciel drukarni, Winter – mistrz ślusarski, Karol Maash – mistrz krawiecki, Steinart – mistrz kominiarski, Witte – nauczyciel, Michaelson – kupiec i Maach – urzędnik magistratu.
Pierwsze polskie nazwisko na liście członków OSP to Antoni Milaszewski, który wstąpił do straży 7.08.1891r.
W chwili powstania Pucku OSP dysponowała następującym sprzętem:
- pięcioma sikawkami ssąco-tłoczącą na płozach,
- trzema drewnianymi i żelaznymi dwustulitrowymi beczkami na wodę,
- 325 m węży parcianych,
- 4 drabinami (dwie hakowe i dwie zwykłe),
- jedną prądownicą i sprzętem burzącym (toporki, bosaki).
W 1892 r OSP otrzymała pierwszą sikawkę ręczną czterokołową na zaprzęg konny oraz dwa beczkowozy po 250 l każdy. W 1893 r jednostka otrzymuje dwie sikawki czterokołowe, dwa beczkowozy, sprzęt burzący i 300 mb węży pożarniczych, zakupiono także po raz pierwszy uzbrojenie i umundurowanie bojowe dla strażaków, których liczebność w tamtych latach wahała się od 15 – 30.
Po uzyskaniu niepodległości w 1918 roku następuje bardzo szybki rozwój OSP. W dniu 10.02.1920 roku podczas zaślubin Polski z Bałtykiem, jednostka z Pucka bierze czynny udział w uroczystościach. Pierwszy polski burmistrz Pan Antoni Miotk wydaje zgodę na wybudowanie remizy strażackiej na ul. Mestwina. Dużą zasługę w pozyskaniu miejsca i środków finansowych na budowę miał dh. Franciszek Bilot naczelnik OSP /1920 – 1934/.
W 1925 roku jednostka OSP otrzymuje obiekt przystosowany na strażnicę przy ulicy Mestwina, oraz jako jednej z pierwszych OSP na Pomorzu ufundowany zostaje sztandar organizacyjny, wykonany w Holandii, z widniejącym na nim hasłem „Bogu na chwałę Bliźniemu na ratunek”. W latach 1934 – 1939 funkcję Naczelnika straży pełnił Jan Jastrzębski.
W 1937 roku OSP w Pucku otrzymała wóz bojowy (przerobiony z wraku samochodu marki FORD), oraz motopompę „SILESIA – 400”.
Po wyzwoleniu strażnica została kompletnie zrujnowana, jednakże dzięki życzliwości i poparciu komendantury radzieckiej w Pucku od roku 1945 OSP zaczęła się odradzać. Naczelnikiem został Dh. Jan Łukaszewicz – mistrz kominiarski, który przez długie lata pełnił tę funkcję. Podczas Jego dowództwa OSP przeżywała swoje najświetniejsze lata działalności. Pierwszym po wojnie otrzymanym sprzętem był samochód przyznany z demobilu Mercedes przerobiony dla celów pożarniczych, oraz dwie motopompy: OBERRASCHER DKW (M-800) oraz SKAMEL M-200.
Pierwszym Komendantem Powiatowym na Powiat Morski do którego należał Puck był od roku 1947 kpt. poż. Stanisław Omernig.
Ochrona przeciwpożarowa oparta była głównie na działalności ochotniczych straży pożarnych. Sprawami administracyjnymi zajmował się wówczas wydział Urzędu Powiatowego w Pucku.
Komenda Powiatowa Straży Pożarnych powstała w 1954 roku. Zatrudniono Komendanta Powiatowego, dwóch pracowników biura oraz trzech kierowców. Komenda swoją siedzibę miała w obiekcie OSP w Pucku przy ul. Mestwina.
W chwili powstania Komendy Powiatowej jednostka dysponowała dwoma samochodami bojowymi typu Mercedes i skrzyniowym samochodem „Star 20”, obsługę samochodów zapewniali kierowcy zawodowi, natomiast obsadę stanowili członkowie OSP. Pierwszymi kierowcami zatrudnionymi w KPSP byli: Jan Fedorowicz, Józef Drzeżdźon, Emil Rinc.
Od roku 1957 funkcję Komendanta Powiatowego powierzono aspirantowi Albinowi Piątkowskiemu. W tych latach rozbudowano budynek strażnicy w celu poprawy warunków służby (wyodrębniono pomieszczenia socjalne i sypialnie) w 1958 zorganizowano w Pucku Punkt Alarmowo-Dyspozycyjny, w którym służbę pełnili kierowcy.
W 1959 roku Komenda otrzymała na stan z ZSP w Sopocie samochód pożarniczy GM o wydajności motopompy 1200 l/min.
W 1960 roku funkcję Komendanta objął por. poż. Kajetan Jankowski, którą sprawował do 1965 roku. W trakcie jego kadencji nastąpiło dalsze dosprzętowienie, w 1963 roku jednostka otrzymała samochód GBM 2/8 oraz dwie motopompy typu „LEOPOLIA”.
W 1965 roku ponownie funkcję Komendanta objął kpt. poż. Albin Piątkowski, kierunki jego działania to rozwój ochotniczych straży pożarnych na podległym terenie.
W okresie tym powstało wiele remiz strażackich między innymi OSP Darżlubie, Leśniewo, Karlikowo, Sławoszyno, Werblinia. Zapoczątkował również remont kapitalny istniejącego obiektu, zwiększyła się także liczba osób zatrudnionych w straży do 14.
W 1970 roku Komendantem został ppor. poż. Dominik Masłowski. Jego roczna działalność na tym stanowisku stała się początkiem tworzenia Zawodowej Straży Pożarnej w Pucku. W tym okresie zapoczątkowano kapitalny remont obiektu OSP, który przerodził się w rozbudowę obiektu strażnicy. Rok później nastąpiło przejęcie niezagospodarowanych magazynów MPGKiM, w których powstają pomieszczenia garażowe dla wozów bojowych i sprzętu.